Afgelopen week in het oude stadhuis van Den Haag bij de bruiloft van een vriendin van me – ik was getuige – zou er volgens de joodse traditie een glas kapotgetrapt worden. Maar er was geen glas. ‘Didn’t you bring the glass?’ zei de dochter van de bruid streng tegen haar man. ‘I really didn’t know that I had to bring one,’ antwoordde hij, een Brit, ze wonen in Londen. We zeiden tegen elkaar dat er toch wel ergens een glas te vinden moest zijn, maar de glazen van de gemeente mochten niet worden ingezet, deelde de ambtenaar mee, die, zo had hij me van tevoren toevertrouwd, als hobby thrillers schreef à la Dan Brown; een misdaad, een kunstwerk, een sausje mysterie. ‘Then we have to use a pair of spectacles,’ zei mijn mede-getuige, een heer, een echte, van negentig jaar. Ik nam mijn bril af en zei hem graag te willen opofferen, want als je naast een echte heer zit, dan kun je niet achterblijven. ‘Get one in some shop, guys,’ zei een elegante oudere dame met een jurk als van parelmoer, oorsp
Reacties
Een reactie posten