De Romantische Klik

'Na het lezen van deze poëzie voel je je niet een ander mens: je voelt je een beter mens' stond geschreven in het Juryrapport Hollands Maandblad Beurzen over mijn werk. Ter aanvulling daarop mag de uitspraak van Baudelaire gelden: 'Lees mij, je liefde zal ontluiken.' Die kwam ik tegen in de zomerspecial van Boekblad & Boekenpost. Cruciaal in dezen is dat dit de vertaling is van 'Lis-moi, pour apprendre à m'aimer', waarbij volgens mij de nadruk ligt op de liefde voor de schrijver . De romantiek wil ik in mijn geval niet direct uitsluiten, wonderen bestaan, maar zeker is dat de liefde zal ontluiken.  Wat niet wegneemt dat het misschien goed is dat mijn activiteiten als koppelaarster geen doorgang hebben gevonden. Vorige week was ik bij een rockshow in Groningen - Green Day en Weezer - speelden, en een jonger stelletje uit Duitsland kwam naast me zitten op de grond, er waren geen zitplaatsen. Het meisje wilde weten of ik journalist was, want ik was aantek...

  Een verzamelaar uit Den Haag vertelde me tijdens de koffie op het terras op de Grote Markt dat hij een exemplaar van Ik ben de Verlosser niet (reclame) in een kringloopwinkel aldaar vond. 'Ik vond dat hij daar niet thuishoorde, dus heb ik hem gekocht,' zei hij. Ik moest de neiging onderdrukken hem te omhelzen.

Tegenwoordig is het zoals bekend onduidelijk hoe er wordt begroet. Ik geef zelf de boks, maar laat het meestal aan de ander over. Sommigen willen per se een hand, anderen staan op een omhelzing, ik geef het voor beter en ga erin mee.  Begin mei stond in Het Parool een lijstje tips. De beste satire is altijd de onbedoelde satire. Lees even met me mee.

‘ And then the worst of all things. It isn't as bad as a nuclear war, maybe, but it’s certainly the worst on a personal level for me. The love of my life – sound asleep on my lap as I am writing this, like an angel in heaven, blissfully unaware – is incurably ill. Samadhi was diagnosed with hemangiosarcoma in early January. A rare form of blood vessel cancer. Today, he is 2 weeks past his due death date. It’s more challenging for me than words can describe. My daily life is essentially centered around caring for him these days ,’ aldus Claudia Crobatia van het interessante blog A Course in Dying begin april.  Rond dezelfde tijd stond in De Havenloods , een lokaal Rotterdams krantje over IJsselmonde, een artikel over theatermaker, actrice en zangeres Annelinde Bruijs, die samen met Orkater een voorstelling maakte getiteld ‘Portretten in Concert’, over de mensen én hun honden in de Tarwewijk. Mijn vraag is nu: kan een hond een geliefde vervangen, met andere woorden, is er een romanti...

Afgelopen week kwam ik alleen meisjes tegen die marketing studeerden. Eigenlijk kan ik hen missen als kiespijn. Daarvoor had ik in de  PS van de Week  deze uitspraak gelezen van DJ Je Moeder, een moeder die aan het dj'en is gelagen: 'Als ik mezelf niet verkoop, doet niemand het.' Vanochtend had ik een afspraak met mijn uitgever, er was niemand om het voor mij te doen behalve mezelf. Ik kan er kort over zijn, mijn slogan is een nooit gebruikte slogan voor Coca-Cola geschreven door Fernando Pessoa: 'Eerst is het een beetje vreemd, maar daarna wil je niet anders meer.' Dit geldt uiteraard ook voor de liefde. 

Eind mei stond in de VPRO Gids  een artikel van Katja de Bruin over de mij onbekende Annet Daantje en haar nieuwe roman Het lied van ooievaar en dromedaris , dat geïnspireerd is door de Brontës. 'In Wuthering Heights zitten vooral akelige personages. Ik heb er allerlei verhandelingen over gelezen en eigenlijk weet niemand waar het boek over gaat,' aldus Daantje.  Wuthering Heights is een boek voor allen en voor niemand , Daantjes woorden laten ons weten dat we geen letter van haar hoeven te lezen.

Vrijdag met mijn moeder aan de telefoon.  'We liggen het meest dichtbij de Oude Maas,' zei ze. 'Wat goed,' zei ik. 'En papa wilde met zijn hoofd naar Jeruzalem.' 'En hoe lig jij?' 'Nou, ik lig naast hem.' Ik noem dit romantiek. 'Kan ik ook alvast een plekje reserveren?'  'Er kunnen twee urnen bij geplaatst worden. Maar jij moet nog even wachten, hè.'  'Ja, ik moet nog minstens veertig jaar.' Voor het eerst sprak ik iets dergelijks uit zonder aan een gevangenis te denken, maar aan leven . Hrabal werd ook bij zijn moeder en zijn stiefvader, die als een vader voor hem was, gezet. 'Ze wachten al op me,' zei hij op het einde van zijn leven.  Op het moment dat mijn ouders zijn gestorven zal ik dat uitspreken. (Afbeelding: Torquato Tasso)

Vandaag Wereld Art Nouveau dag . Een tijdje geleden bezocht ik de tentoonstelling van Mucha in het Kunstmuseum in Den Haag. Ik kocht een kaartje van de allegorie van de herfst. De andere jaargetijden waren ook te koop, maar ik wilde de meest sexy hebben. De zomer is me te gemakkelijk, de winter is me frigide, de lente te jong, de zomer te makkelijk. Nee, ik verlang naar de dood.

  Bij de Oude Maas ter hoogte van Poortugaal fietst een jongen over het gras richting het plekje waar ik wil zitten om de vrachtschepen voorbij te zien komen. Hij draagt een baseballcap, grijze kleding en rubberen laarzen en heeft een hengel bij zich. Het blijkt een Pool uit Szczecin, in de buurt van de Duitse grens. Ik wil hem niet wegjagen, integendeel, de plek is ruim genoeg voor twee personen, maar zijn Engels en Duits is gebrekkig. We wisselen beleefdheden uit met handen en voeten. Ik zit, de jongen blokkeert de zon, dus ik zie alleen een silhouet. Hij is op familiebezoek voor een maand. Ik probeer hem duidelijk te maken dat ik hem niet wegjagen, maar de wind is te hard volgens hem, en de stenen maken het moeilijk om te vissen. Het is ook te ondiep. Hij houdt niet van vis om te eten, het is puur voor de sport. Hij fietst weg, ik kijk naar de schepen en hoe de bewolking wegtrekt.

'Zat je ook op de gesloten afdeling?' 'Ja, maar het was vrij gezellig, hoor.'

Door omstandigheden werd het wat later. In Athene de weg kwijtgeraakt - zogenaamd - en nu weer op het 'juiste' spoor. Reden, voor het ontsporen, is onder andere dat ik op slag smoorverliefd ben geworden op een meisje aldaar - in de middeleeuwen beschouwde men de liefde als een vorm van waanzin. Ik geloof dat ze de ware is, mijn vrouw. Nu nog even haar hart zien te veroveren. Vanaf vandaag daarom alleen incidenteel een blog, want als het leven lijkt te beginnen, dan gaat dat ten koste van het schrijven, althans het schrijven dat ik voorsta, met hart en ziel. En er moet ook nog gedicht worden. En liefdewerk. Op het filmpje neemt alleen Xantippe neemt de roos in ontvangst. Maar er waren meer voor zover ik me kan herinneren. Het koppelen gaat ook door. Daar zit echter gezien het aantal aanmeldingen helaas niemand op te wachten.