Profane verlichting



Gisteren, Epifanie, op de uitgeverij (Lebowski) om te toasten op de verschijning van mijn nieuwe bundel, Profane verlichting. We spraken onder andere over mokken met teckels erop, het nemen van een (vrijwillig) celibatair jaar en Wes Anderson - in die volgorde. Later die avond onmoette ik in Amsterdam-Osdorp schoonmaker/columnist Tuğrul Çirakoğlu (zie Frisse Kater) om hem het eerste exemplaar te overhandigen, hij komt voor in een van de gedichten. 'Mijn vrouw houdt van poëzie,' zegt hij. Ik waarschuw hem, want het is 'Rotterdamse poëzie' dus verhalend, uit het leven gegrepen, soms letterlijk, maar gelukkig houdt ze daar juist van. Vlak voor het opnemen van het filmpje van de overhandiging zegt Tuğrul: 'Ik had eigenlijk iets anders aan moeten trekken.' De kordate dame die bezig was met een verhuizing en door Tuğrul voor het opnemen is geronseld zegt: 'Ga maar niet voor het afval staan.' Ik mag een poet of trash zijn, ook ik verplaats me zonder protest.

Tuğrul had die middag en avond een grote klus in Leiden. Een man was terwijl de wc verstopt was geraakt gewoon doorgegaan met het doen van zijn behoefte op die plek. Toen dat onmogelijk werd, begon hij de badkuip te gebruiken voor dat doel. Hij vertelt dat het vaak voorkomt dat mensen na het overlijden van hun echtgenoot/echtgenote het spoor bijster raken. Zonder het uiteraard te verheerlijken kan dit wat mij betreft ook worden opgevat als romantiek - maneschijn minus de rozengeur - maar dat terzijde.

Tuğrul heeft geen illusies meer wat betreft de politiek om iets te veranderen aan verwaarlozing en eenzaamheid. 'Ik dacht eerst, als deze problematiek bij de juiste personen daar terechtkomt, dan is het opgelost. Daar geloof ik niet meer in.' Wijzend naar de flat aan de overkant zegt hij: 'Het kan Rutte echt geen moer schelen als iemand zich daar op drie hoog verhangt.' Ik moet denken aan recente camerabeelden waarbij Rutte snelwandelend als nieuwjaarsboodschap tegen de camera zegt: 'Let een beetje op elkaar,' en vliegensvlug doorloopt om de volgende cameraploeg te woord te staan. Met zijn aanstaande boek, Schoon genoeg, hoopt Tuğrul mensen te bereiken die door zijn werk en verhalen misschien iets kunnen herkennen in hun eigen omgeving om er iets aan te doen. Ook ik hoop met mijn bundel het verborgene op te laten lichten en als het even kan het gemoed van de lezer zelf te verlichten, al is het maar tijdelijk. Daarna verdwijnen we allebei in het donker.



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Macht

Afbeelding
Sinds ik meedeelde dat er een nieuwe liefde in mijn leven is, buitelden sommige mensen in mijn omgeving zich over elkaar om hun bemoeizuchtige, brutale en soms ronduit onfatsoenlijke mening te geven op de, ik geef het toe, toch wat gecompliceerde situatie. Doorgaans vrouwen, maar ik bedoel daar verder niets mee, ze kunnen het waarschijnlijk niet helpen. Hoe dan ook, het was een fout om in mijn enthousiasme pril geluk te delen en gezien de reacties heb ik de betrokkenen laten weten dat ik niets meer zal zeggen over mijn liefdesleven, wat ook zal gelden voor eventuele liefdes in de toekomst.  Twee dames meldden op basis van - ja wat eigenlijk, hun eigen gevoel wellicht - met zoveel woorden dat ik met niets anders meer bezig was. Zelfs als, dan bepaal ik zelf nog wel even waar ik me allemaal mee bezighoud, en is er ergens een handboek dat voorschrijft hoelang je je bezig bent met de liefde? Anderhalf uur per dag? 25 minuten? Als de kinderen naar bed zijn? Tijdgebrek is dus niet de reden d
Read more »

End of story

Afbeelding
Onlangs kwam mijn lieve zus even boven bij me om een ovenschaal af te geven. ‘Ik heb al je blogjes met plezier gelezen,’ zei ze bij de deur, ‘maar die laatste, die is bij ons rondgegaan, daar wilden we het nog met je over hebben.’ Daar sta je dan: de schrijver die aanklaagt als aangeklaagde, de ovenschaal klaar om in de oven geschoven te worden, met het zwaard van Damocles boven je hoofd, en toch een beetje in je ijdelheid gestreeld omdat mensen, ook al komen ze uit je omgeving, zich iets aantrekken van wat je schrijft, al is plezier natuurlijk beter. ‘Het is zo zonde dat het daar eindigt,’ en ze pakte haar telefoon erbij, ‘en dan met zo'n doodshoofd.’ Ze liet me het Mexicaanse masker zien. Ik houd van doodshoofden en maskers, ook van Mexico, al ben ik er nooit geweest, maar die smaak is niet universeel. Ik verdedigde me door te zeggen dat ik met een hart in mijn handen aankwam en dat sommigen het pakten, op de grond gooiden en vertrapten. Dat is me al zo vaak overkomen, door het l
Read more »

Keuzemenu

Afbeelding
'Toen De Balie een avond over polyamorie organiseerde, zat de zaal vol,' stond in een artikeltje in PS van de Week  (1 oktober 2022) over het fenomeen dat vooral zou opduiken onder 'grootstedelingen tussen de 26 en 30'. Niet verwonderlijk, die generatie is nogal op zichzelf gericht, is mijn indruk, het gaat altijd over henzelf, en polyamorie is niet zozeer een uiting van meer liefde beschikbaar te hebben voor de ander, als wel meer liefde voor zichzelf te zoeken. De snoepwinkel, maar alles op en top functioneel: een om de huur mee te delen, de ander voor de seks na een middagje squashen, en de laatste voor 'het goede gesprek' en de tedere kussen op z'n tijd. Er wordt geworsteld met openheid over deze organisatie -  gepaster dan voorkeur - want is het wel maatschappelijk geaccepteerd? Ik ben geen conservatief, God bewaar me, idealiter zou polyamorie in de wet verankerd moeten kunnen worden door middel van polygamie. Zoals in Senegal, met het verschil dat vrou
Read more »