Sonnenschein



Vandaag is het Gedichtendag, het begin van de Poëzieweek, die als thema ‘natuur’ heeft. Het is ook de internationale Herdenkingsdag voor de Holocaust. Een beetje ongelukkig zou je kunnen denken, deze samenloop van omstandigheden, maar vaak en vooral bij dit soort aangelegenheden geldt wellicht: het is zoals het is. En gaat het bij de Holocaust niet om de menselijke natuur? Hoe dan ook, om beide dagen gestand te doen hierbij een gedicht van Hugo Sonnenschein (1889-1953) uit zijn Schritte des TodesTraumgedichte, gedichten geschreven in Auschwitz – eigenlijk is de naam Sonnenschein al een natuurgedicht op zich.


Vorspruch

Wie aus dem dürren Fels, berührt vom Stabe des Propheten,
der helle Strahl der Quelle bricht,
so blühte mir aus Sterbensqual und Lebensnöten
in grauer Wand die Mauerblume: das Gedicht

Dem Herrn sei Dank, dass Er aus mir im Traume spricht
mit Liedern und Gesängen und Gebeten. 


Het gaat me even om de eerste strofe. Zoals de staf van de profeten uit de dorre steen de lichte straal van de bron laat ontspringen, zo bloeide uit mijn stervenskwaal en levensnood uit de grauwe wand de muurbloem: het gedicht.

‘Nooit meer Auschwitz’ betekent wellicht inzien dat het gedicht per definitie een muurbloem is. Alle bibliotheken ter wereld: een oceaan van muurbloempjes.



Reacties

  1. Een gedicht geschreven door de beulen van Auschwitz zou me ook wel interesseren. Enig idee of die überhaupt bestaan, zulke poëzie?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goed punt. Ik vermoed eigenlijk van wel, het waren per slot van rekening romantici, maar wat ervan is overgeleverd? Misschien valt er een bloemlezing samen te stellen. Ik zal even op onderzoek uitgaan.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Macht

End of story

Keuzemenu