Heidelberg



Een week geleden na therapie - we spraken even over psychopaten - hoorde ik dat een jongeman uit Mannheim het vuur had geopend in een zaal van de medische faculteit van de universiteit van Heidelberg en zichzelf vervolgens had omgebracht bij de botanische tuin. Vóór het incident zou hij zijn vader per WhatsApp hebben laten weten dat de mensen gestraft moesten worden en dat hij een begrafenis op zee verlangde. De haat, vaak omgedraaide liefde, en zijn kogels niet veelal tranen? 

Drie jaar geleden rond Hemelvaart was ik een paar dagen in Heidelberg, innig verbonden met de Duitse romantiek (o.a. Arnim en Brentano, Hölderlin) en ik was zwaar verliefd op een jongere collega. Ze was er alleen niet bij, dat was jammer, maar daarom had ik wel de handen vrij om te dichten, woorden als tranen. Een gedicht is terechtgekomen in Ik ben de Verlosser niet, over ideaal en werkelijkheid, het verlangen en de onmogelijkheid, hemel en aarde in feite - dat is wat de mens altijd heeft verscheurd en zál de mens blijven verscheuren - en voor de Poëzieweek (thema: natuur) hierbij een ander gedicht dat toen ontstond. Zoals duidelijk moge zijn, verkeerde ik in hogere sferen, en dan kun je natuurlijk alleen te pletter vallen.

Menselijke natuur

Und ich seh' des Himmels Quelle, 
die mir lang verschlossen war, 
wie sie bricht in reinster Helle 
aus dem reinsten Augenpaar.

Joseph Freiherr von Eichendorff –‘Der Blick’

Liefste
we zien elkaar 
vluchtig
de stroom berichten
neemt toe
het voelt 
als overspel
alles is poëzie
als mens
is het echter
bij nader inzien
misschien onmogelijk
menselijk
ik voel
de doorn 
in het vlees
de natuur
moeten we
haar werk 
laten doen
laat mij maar 
dansende sterren 
baren
of zie je het 
zitten?
blijf je je ogen
gericht houden
op de hemel?
Gods schone aangezicht
en de gehele hemelse poort
daarvoor hoef je 
je ogen
niet naar de hemel
op te heffen
het woord is dichtbij
namelijk op je lippen
en in je hart
de heilige drievoudigheid
wordt daar geboren
de hemel kijkt terug
wat droeg je 
afgelopen dinsdag
stralend blauw
ik zou wel 
alle ogen
willen zijn
die op jou 
worden gericht 

Heidelberg, 30 mei 2019 (Hemelvaart)


Naschrift: toen ik begon te tinderen was er een meisje dat alleen een oog had als profielfoto. Er was een match en toen we met elkaar gingen chatten, vroeg ze of ik iets romantisch kon schrijven. Ik berichtte toen dat ik eens over een meisje had geschreven dat ik wel alle ogen wilde zijn die op haar werden gericht. Daarna werd ik meteen gecanceld. Vond ze me te obsessief of was ze jaloers of vond ze het middelmatige poëzie? Vermoedelijk een combinatie van het eerste en het derde, we moeten realistisch blijven.



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Macht

Afbeelding
Sinds ik meedeelde dat er een nieuwe liefde in mijn leven is, buitelden sommige mensen in mijn omgeving zich over elkaar om hun bemoeizuchtige, brutale en soms ronduit onfatsoenlijke mening te geven op de, ik geef het toe, toch wat gecompliceerde situatie. Doorgaans vrouwen, maar ik bedoel daar verder niets mee, ze kunnen het waarschijnlijk niet helpen. Hoe dan ook, het was een fout om in mijn enthousiasme pril geluk te delen en gezien de reacties heb ik de betrokkenen laten weten dat ik niets meer zal zeggen over mijn liefdesleven, wat ook zal gelden voor eventuele liefdes in de toekomst.  Twee dames meldden op basis van - ja wat eigenlijk, hun eigen gevoel wellicht - met zoveel woorden dat ik met niets anders meer bezig was. Zelfs als, dan bepaal ik zelf nog wel even waar ik me allemaal mee bezighoud, en is er ergens een handboek dat voorschrijft hoelang je je bezig bent met de liefde? Anderhalf uur per dag? 25 minuten? Als de kinderen naar bed zijn? Tijdgebrek is dus niet de reden d
Read more »

End of story

Afbeelding
Onlangs kwam mijn lieve zus even boven bij me om een ovenschaal af te geven. ‘Ik heb al je blogjes met plezier gelezen,’ zei ze bij de deur, ‘maar die laatste, die is bij ons rondgegaan, daar wilden we het nog met je over hebben.’ Daar sta je dan: de schrijver die aanklaagt als aangeklaagde, de ovenschaal klaar om in de oven geschoven te worden, met het zwaard van Damocles boven je hoofd, en toch een beetje in je ijdelheid gestreeld omdat mensen, ook al komen ze uit je omgeving, zich iets aantrekken van wat je schrijft, al is plezier natuurlijk beter. ‘Het is zo zonde dat het daar eindigt,’ en ze pakte haar telefoon erbij, ‘en dan met zo'n doodshoofd.’ Ze liet me het Mexicaanse masker zien. Ik houd van doodshoofden en maskers, ook van Mexico, al ben ik er nooit geweest, maar die smaak is niet universeel. Ik verdedigde me door te zeggen dat ik met een hart in mijn handen aankwam en dat sommigen het pakten, op de grond gooiden en vertrapten. Dat is me al zo vaak overkomen, door het l
Read more »

Keuzemenu

Afbeelding
'Toen De Balie een avond over polyamorie organiseerde, zat de zaal vol,' stond in een artikeltje in PS van de Week  (1 oktober 2022) over het fenomeen dat vooral zou opduiken onder 'grootstedelingen tussen de 26 en 30'. Niet verwonderlijk, die generatie is nogal op zichzelf gericht, is mijn indruk, het gaat altijd over henzelf, en polyamorie is niet zozeer een uiting van meer liefde beschikbaar te hebben voor de ander, als wel meer liefde voor zichzelf te zoeken. De snoepwinkel, maar alles op en top functioneel: een om de huur mee te delen, de ander voor de seks na een middagje squashen, en de laatste voor 'het goede gesprek' en de tedere kussen op z'n tijd. Er wordt geworsteld met openheid over deze organisatie -  gepaster dan voorkeur - want is het wel maatschappelijk geaccepteerd? Ik ben geen conservatief, God bewaar me, idealiter zou polyamorie in de wet verankerd moeten kunnen worden door middel van polygamie. Zoals in Senegal, met het verschil dat vrou
Read more »