Ironie
Vanochtend wandelde ik over het strand van Oostende richting de Venetiaanse Gaanderijen. Daar liep ik Paul Haenen en vermoedelijk zijn partner tegemoet. Dominee Gremdaat rond kerktijd. Een Valentijnsweekend in het Thermae Palace Hotel? Het trof me als ironisch omdat mijn vader wel wat op hem lijkt: ook dominee, hoog voorhoofd en snorretje.
De heer Haenen keek me wat langer aan, alsof hij me herkende of iets in me zag.
De heer Haenen keek me wat langer aan, alsof hij me herkende of iets in me zag.
Ik knikte. Ik knik graag.
Reacties
Een reactie posten