Grondleggers en zandzakken

Wéér geen Genua...morgen, echt! Nog even Charkov. In Het Parool van vandaag een grote foto aldaar van een standbeeld van de dichter Taras Sjevtsjenko (1814-1861) op een gigantische sokkel, bijna volledig ingepakt in zandzakken. Zijn kale kop met duistere ogen, een fiere snor en het bovenlichaam met gebalde vuist nog zichtbaar. Een verschijning waarvan je je gemakkelijk kunt voorstellen dat hij zich net zo thuisvoelt achter de schrijftafel als op het slagveld. Juist dit standbeeld moet worden beschermd tegen de beschietingen, omdat Sjevtsjenko geldt 'als grondlegger van de moderne Oekraïense taal en, in het verlengde daarvan, de Oekraïense natie'. 

Nederland is niet minder nationalistisch dan Oekraïne, maar de romantiek, waaruit het is ontstaan, is verwaterd. Boter bij de vis; als de oorlog hier komt, moeten er standbeelden van dichters aanwezig zijn die met zandzakken worden beschermd. Schrijvers zijn ook goed, want nood breekt wet. En geen voetballers, mijn God, geen voetballers, want romantiek in de sport is mogelijk, maar voetbal is geen sport zoals boksen, slechts een spelletje. 

De woningnood is prangend, maar de nood aan huizenhoge standbeelden dus evenzeer. Misschien valt er het een en ander te combineren: elke nieuwbouwwijk een standbeeld. Zo zijn ze tegenover mij bezig met het realiseren van een nieuwe wijk. Mijn voorstel is dat ze ergens in het midden een beeld van Bob den Uyl plaatsen. Den Uyl had gevoel voor humor, hij hield van reizen en daarnaast schreef hij, ook poëzie. Bob den Uyl is mijn main man. Ik zou graag naar hem zwaaien. Als de gemeente vraagt: 'Wie is Bob den Uyl?' luidt het antwoord: 'Grondlegger van de Nederlandse taal en, in het verlengde daarvan, de Nederlandse natie.' Zijn niet alle auteurs grondleggers van de taal? En als die oorlog komt, ga ik naar beneden om de mensen aan te voeren die Bob den Uyl moeten beschermen met zandzakken.