Rumspringa

Van de Amish wist ik alleen dat ze alle moderniteit afzweren, dus geen auto's maar paard en wagen, geen gas maar kaarslicht. Eigenlijk romantisch, maar als je dat voortdurend hebt, wordt het tl-licht dat weer natuurlijk. Twee dagen geleden zag ik een reisprogramma waarbij presentator en ploeg werden verwelkomd door een Amish-familie, in Missouri als ik me niet vergis. Ze waren uitgenodigd door de dochter des huizes, die in tegenstelling tot de anderen mocht worden gefilmd. Ze zat namelijk in de Rumspringa-periode ('rondrennen'), een periode van pakweg 17 jaar tot je 25ste, de adolescentie, waarin je de tijd krijgt om een beslissing te maken of je je bij de Amish wilt aansluiten. Je hoeft je dan niet aan de basisvoorschriften te houden en bij bepaalde andere overtredingen wordt er niet of niet zwaar gestraft. Als je besluit dat het toch niets voor je is, moet je verhuizen naar elders - volgens mij word je niet verstoten - iets wat Amish-moeders en vaders schijnen te gebruiken als emotionele chantage. Emotionele chantage is overal, vooral in religieuze kringen, ik vermoed zelfs dat veel georganiseerde religie is gegrondvest op emotionele chantage, maar zo'n Rumspringa, ingebouwde romantiek in het religieuze systeem als het ware, is toch wel iets heel fantastisch. Kom daar eens om bij andere geloofsgemeenschappen, waarbij er eigenlijk van je wordt verwacht dat je als knaap of meisje kiest zonder je je te oriënteren, soms wordt er al voor je gekozen (besnijdenis). Zelfs in de meest strikte geloofsgemeenschappen gaat men ervanuit dat het eerste vriendje of vriendinnetje niet meteen de huwelijkspartner wordt, maar van het geloof als levenspartner is men overtuigd. Dat kan wel zo zijn, maar laten ouders op een gegeven moment tegen hun kinderen zeggen: 'De tijd is gekomen om te ontdekken. Dat kan ik niet voor je doen. Ik hoor het wel als je tijd rijp acht. Alles is goed.'