Viltstift


Vorige maand stond in Het Parool een artikel over Dimitri Antonissen, adjunct-hoofdredacteur van Het Laatste Nieuws. In de avonduren maakt hij gedichten door nieuwsartikelen te bewerken met een zwarte viltstift: ‘Ik schrap net zolang tot er een gedicht overblijft.’ De methode heet newspaper blackout poems en is afkomstig van Austin Kleon uit Austin, Texas. Ik zie ook weleens poëzie in een krantenbericht, maar volgens Antonissen zit zelfs in ieder krantenbericht een gedicht verstopt. Terwijl hij ‘dicht’, leest hij nauwelijks, dus in feite ontstaat het door toeval. Een prachtige methode, ontdekken door zonder al te veel na te denken weg te strepen. Het deed me denken aan een ander bericht dat ik las, over de ontdekker van de vingerafdruk, de Tsjech Jan Purkinje, die vingerhoedskruid innam waardoor hij dagen aan een stuk hallucineerde, vervolgens tekeningen maakte waarin vingerafdrukken te herkennen waren. Toeval, surrealisme regeren kunst en wetenschap, het hele leven, maar soms is het onzichtbaar en de vraag blijft: waarom valt ons iets toe? Dan betreed je het terrein van de religie.

Antonissens werk lijkt qua vorm wel een geheim rapport waarbij van alles is weggestreept, zoals in een gedicht/document uit het werk van de Chileen Carlos Soto Román. Daar wordt het sinister; de zwarte viltstift als censuur, het verdoezelen of verdraaien van de waarheid.

Niet lang geleden deed ik een rijkeuring bij een arts en ik ontving een rapport. De zwarte viltstift erbij en daaruit ontstond een gedicht. Deze woorden kan ik alvast delen:

het uiterlijk is
conform de kalenderleeftijd

De vraag is of je deze poëzie persoonlijk moet opvatten, maar zo ja, lijkt dit me niet al te beledigend. Overigens, zal er soms ook genoteerd worden: 'het uiterlijk (tandeloos omaatje) is níet conform de kalenderleeftijd (40).'
Hoe dan ook, goed om te onthouden als een gezellig avondje aan het begin op scherp moet worden gesteld. ‘Hoe zie ik eruit?’ Een pauze laten vallen en dan: ‘Conform de kalenderleeftijd.’

Menselijk gevoel is een gedicht, datgene wat overblijft nadat het toeval er met de zwarte viltstift doorheen is gegaan. Soms heb je geluk.






Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Macht

Afbeelding
Sinds ik meedeelde dat er een nieuwe liefde in mijn leven is, buitelden sommige mensen in mijn omgeving zich over elkaar om hun bemoeizuchtige, brutale en soms ronduit onfatsoenlijke mening te geven op de, ik geef het toe, toch wat gecompliceerde situatie. Doorgaans vrouwen, maar ik bedoel daar verder niets mee, ze kunnen het waarschijnlijk niet helpen. Hoe dan ook, het was een fout om in mijn enthousiasme pril geluk te delen en gezien de reacties heb ik de betrokkenen laten weten dat ik niets meer zal zeggen over mijn liefdesleven, wat ook zal gelden voor eventuele liefdes in de toekomst.  Twee dames meldden op basis van - ja wat eigenlijk, hun eigen gevoel wellicht - met zoveel woorden dat ik met niets anders meer bezig was. Zelfs als, dan bepaal ik zelf nog wel even waar ik me allemaal mee bezighoud, en is er ergens een handboek dat voorschrijft hoelang je je bezig bent met de liefde? Anderhalf uur per dag? 25 minuten? Als de kinderen naar bed zijn? Tijdgebrek is dus niet de reden d
Read more »

End of story

Afbeelding
Onlangs kwam mijn lieve zus even boven bij me om een ovenschaal af te geven. ‘Ik heb al je blogjes met plezier gelezen,’ zei ze bij de deur, ‘maar die laatste, die is bij ons rondgegaan, daar wilden we het nog met je over hebben.’ Daar sta je dan: de schrijver die aanklaagt als aangeklaagde, de ovenschaal klaar om in de oven geschoven te worden, met het zwaard van Damocles boven je hoofd, en toch een beetje in je ijdelheid gestreeld omdat mensen, ook al komen ze uit je omgeving, zich iets aantrekken van wat je schrijft, al is plezier natuurlijk beter. ‘Het is zo zonde dat het daar eindigt,’ en ze pakte haar telefoon erbij, ‘en dan met zo'n doodshoofd.’ Ze liet me het Mexicaanse masker zien. Ik houd van doodshoofden en maskers, ook van Mexico, al ben ik er nooit geweest, maar die smaak is niet universeel. Ik verdedigde me door te zeggen dat ik met een hart in mijn handen aankwam en dat sommigen het pakten, op de grond gooiden en vertrapten. Dat is me al zo vaak overkomen, door het l
Read more »

Keuzemenu

Afbeelding
'Toen De Balie een avond over polyamorie organiseerde, zat de zaal vol,' stond in een artikeltje in PS van de Week  (1 oktober 2022) over het fenomeen dat vooral zou opduiken onder 'grootstedelingen tussen de 26 en 30'. Niet verwonderlijk, die generatie is nogal op zichzelf gericht, is mijn indruk, het gaat altijd over henzelf, en polyamorie is niet zozeer een uiting van meer liefde beschikbaar te hebben voor de ander, als wel meer liefde voor zichzelf te zoeken. De snoepwinkel, maar alles op en top functioneel: een om de huur mee te delen, de ander voor de seks na een middagje squashen, en de laatste voor 'het goede gesprek' en de tedere kussen op z'n tijd. Er wordt geworsteld met openheid over deze organisatie -  gepaster dan voorkeur - want is het wel maatschappelijk geaccepteerd? Ik ben geen conservatief, God bewaar me, idealiter zou polyamorie in de wet verankerd moeten kunnen worden door middel van polygamie. Zoals in Senegal, met het verschil dat vrou
Read more »