Lapland

Ja, het moest even, dit is mijn eerste dickpic, gemaakt op eerste paasdag, dus de dag waarop de heidenen de vruchtbaarheid vieren, vlakbij de Vaart in Assen voordat ik mijn familie zou ontmoeten bij de tentoonstelling van Frida Kahlo, waar veel foto’s te zien waren. Veel aandacht ook voor Mexicaanse folklore. Al sinds jaar en dag weet ik dat ik zo snel mogelijk naar Mexico moet, en zeker sinds what’s his face de Mexicaan tot Untermensch bestempelde. De zondag ervoor was ik er al even, in restaurant El Nuevo Mariachi in het zuiden van Minneapolis. Uitsluitend Mexicaanse families die gemoedelijk aan het eten waren. Overal afbeeldingen van romantische folklore die net geen kitsch waren, een zanger (zie het filmpje hieronder) met een applausband. De muziek stond keihard, iets waar ik niet zo goed tegen kan in restaurants, maar ik was volmaakt gelukkig. De rest kan alleen worden geopenbaard in een gedicht, een geheim agent kan niet overal zijn informatie delen. 

Na Kahlo liepen we over de Brink om de levensgrote eieren te bekijken die door scholieren van de lokale basisschool en de middelbare school waren beschilderd. Het werk van kinderen is superieur aan alle kunst, zonder uitzondering, het zijn de grote kunstenaars die hun hele leven proberen om dat niveau te bereiken in het besef dat ze geen schijn van kans maken. Mijn favoriet was uiteraard de schedel, want ik weet dat de dood dichtbij het leven zit, een nieuwe mogelijkheid tot zuiverheid; op de achterkant stond een feniks. In het atelier naast de idyllische, zonnige tuin van mijn tante wensten mijn twee nichtjes (6 en 10) te schilderen. Normaliter breekt vooral de kleinste de boel af, maar nu was er ander werk te doen en geen pottenkijkers graag behalve dan voor de aanlevering van materialen. Definitie van de volwassene: assistent. Na een uur of twee – de meisjes waren koud geworden zonder dat ze het door hadden, hoorde ik later van hun moeder die het had gevoeld aan hun armpjes; het plezier van de kunstenaar doet het lijden vergeten – presenteerden ze achteloos hun meesterwerken.

’s Avonds op het terras van het Indiase restaurant New Delhi naast de inmiddels voormalige woning van G. Joling werd het incident dat een rol speelt in Profane verlichting (reclame) gememoreerd door de vriend van mijn nicht die bij dat incident aanwezig was. Mijn moeder, die beweert mijn bundel te hebben gelezen, zei het even niets. Niets kan concurreren met de kindertekening. Nadat we ons naar binnen hadden verplaatst vroeg ze aan de ober of de muziek harder kon. Ze houdt van folklore en muziek, ik heb het niet van een vreemde. Eerst hoorde hij het niet, maar daarna waanden we ons in Bombay. Tijdens de maaltijd werd om de haverklap door deze en gene gevraagd of ik niet van dit of dat voorval een gedicht kon maken. Vast wel, maar ik zei dat ik niet in functie was, voornamelijk omdat ik moe was, waarna een hevig protest losbarstte, aangevoerd door mijn vader. 24/7 dichter. Romantisch. Poëzie is nog niet dood, althans onder familie van de dichter. 

Maar toen kwam het gesprek op een oudtante van me, tante B., liefhebber van Gogol, geboren in wat nu de Oekraïne is, ik bedoel dus Gogol, van wie elke anekdote het dichtershart sneller gaat kloppen, ik bedoel dus mijn tante, in eerste instantie, maar Gogol mag er ook wezen - misschien geen toeval. Mijn tante vertelde dat tante B., die nooit getrouwd is geweest, eens in Lapland mee was met een groepsreis. Opeens was ze verdwenen en via een ‘achterdeurtje’ de tent van een Lap binnengeglipt. ‘Ze wilde altijd weten hoe iets zat,’ aldus mijn tante. Mijn eerste bundel heette weliswaar Een mens moet ook niet alles willen weten, maar ik heb de wil tot weten nooit willen veroordelen, integendeel, en nu wilde ik graag weten hoe ze daar in die tent hadden gezeten: tante B. en de Lap. Ik stelde me een romance voor. Of het stof is voor een gedicht weet ik niet, alhoewel, hier zit een lied in, poëzie dus, een novelle ook of een roman, genres die uit het gedicht zijn geboren. Theater uiteraard. Een musical! Werktitel: Een groepsreis naar Lapland. Voor het lied en de musical zal uiteraard G. Joling worden benaderd. We zullen ons richten op het seizoen 2023/2024.