Ongeluk

In de sneltrein naar het noorden las ik gisteren in Het Parool een lezenswaardig artikel over het lifestyle-imperium van de actrice Gwyneth Paltrow. Denk vagina candle, denk ultrapush self-heating G-spot vibrator met 24 karaat bladgoud (1200 euro in de sale), denk Emtional Detox badzout. Tot zover de reclame, het gaat mij hier even om Paltrows beschrijving van haar relatie met haar ex, Coldplay-zanger Chris Martin: 'We verschilden zo veel van karakter; we waren als een rijstcake met sla.' Ook een perfecte, want vrij luchtige manier om een relatie uit te beëindigen: 'Luister, schat, we zijn gewoon of als een rijstcake met sla.' (Of een dergelijke combi). Dan kun je daarna weer vrolijk verder ruziën over de vraag wie de rijstcake en wie de sla is, maar het ijs is gebroken. Volgens mij kun je echter als het om relaties gaat veel mengen, en vooral als de ingrediënten ver van elkaar af lijkt te staan; vreemd, even wennen misschien, maar lekker exotisch. 

's Middags zie ik in Assen bij de tentoonstelling van Frida Kahlo op een muur de volgende uitspraak van Kahlo staan: 'In mijn leven zijn mij twee zware ongelukken overkomen. Het ene was het busongeluk en het andere Diego [Rivera]' Op zoek naar de ware liefde? Niet zoals Paltrow zoeken naar het dekseltje dat op je potje past, maar hopen op een zwaar ongeluk. Let wel, het ongeluk veroorzaken is het ongeluk ondergaan. Samen verpletterd te worden, zoals een romantische dichter is niets 'zaalger dan onder helsch geratel en gestamp' met iemand te worden verplet. In dat gedicht heeft hij het over een trein, maar het ongeluk zit in een klein hoekje, wat wil zeggen dat het zware ongeluk zich vaak vermomt als ons grote geluk. Dit weten we allemaal wel, nu moeten we nog aanvaarden dat ongeluk niet zozeer de consequentie is van geluk c.q. liefde, als wel dat liefde dat zware ongeluk ís.