Der Viscount

Afgelopen weekend stond in Het Parool een overzicht van 'vakantieboeken' onder 'Leesvoer voor zwoele zomeravonden'. Met die titel weet je eigenlijk al voldoende, maar toch even een klein overzicht van de aanbevelingen: 

'Gek, verrassend, sprankelend, dat is de roman Oreo van Fran Ross over een zoektocht naar identiteit [..] Een zalige, swingende, speelse en intelligente roman' - Vivian de Gier

'Quin zoekt in contact met vrouwen voortdurend de grenzen op. Als hij op zijn werk beschuldigd wordt van grensoverschrijdend gedrag wordt ook hun vriendschap op de proef gesteld.' - Dieuwertje Mertens

'En dan rijdt zijn vader zijn vader opeens voor in een Amerikaanse Buick, voor een onverwachte zomervakantie naar de Pyreneeën.' - Peter de Brock

'Claire Fuller schreef met Rusteloze grond een suspensevolle, muzikale roman die uiteindelijk iets vreemd troostrijks heeft - Dirk-Jan Arendsman

'Over wetenschapper Elizabeth Zott, die in een wereld van seksediscriminatie tegen wil en dank televisiechef wordt, haar geniale dochtertje Mad (as hell) en een voormalig explosievenhond die Half Zeven heet en 497 woorden kent.' -Marjolein de Cocq

'Een van mijn licht beschamende witte plekken was het oeuvre van de Brit Thomas Hardy [...] Vooral de eerste helft van het lyrische verhaal over Tess' gruwelijk onverdiende ondergang is schitterend. Niet vaak is de wisseling van de seizoenen zo mooi en zo zintuiglijk, of zeg maar gerust sensueel beschreven.' - Dries Muus

Nee, deze peuters kunnen beter naar de culinaire afdeling van de krant verhuizen. Daar kun je immers alles ongeschoold en dus onbestraft beoordelen. Ook Muus, die het doet voorkomen alsof hij bijna alles gelezen heeft. Het blijft een bijzonder dubieus axioma dat je een 'lekker leesbaar' cq slecht geschreven boek meeneemt op vakantie. Op mijn achttiende nam ik een Rainbow-pocket van Dostojevski mee op vakantie en sindsdien is zijn werk me het liefst op vakantie. En ik ben niet de enige.

Dit jaar stop ik Jeruzalem bevrijd van Torquato Tasso (1544-1595) in mijn koffer. Mijn bestemming is namelijk Bergamo. Een tijdje terug vond ik bovendien in zo'n boekenkastje op straat Scheinverlobt mit dem berüchtigten Viscount van Anne Gracie, een roman die ook met Bergamo te maken heeft (lang verhaal) en ik ongelezen de gehele boekenredactie van Het Parool kan aanbevelen. Het maakt in de samenvatting duidelijk wat romantiek in de kern is: willen hebben wat je (nog) niet hebt. Ergo, wat je hebt, kan de prullenbak in. Voor de doorsneemens geldt dan wel dat je verzekerd moet zijn van de vervanging - und so weiter.