Gino


Mijn zus en ik zijn neergestreken in een restaurant-albergo in Bergamo. De eigenaar, een Calabrees, bril, een grijzig sikje en net gekleed, gaf me op de eerste avond - mijn zus was elders - een hand en hij vroeg me mijn naam. 'Johannes,' zei ik, 'dat is Nederlands voor Giovanni.' 'Welkom, Giovanni,' zei hij, 'ik ben Gino'. Elke keer als ik hem nu zie, roept hij: 'Dag, Giovanni,' en dan roep ik - eerst onwennig, maar geleidelijk aan verdween de onwennigheid als sneeuw voor de zon - 'dag, Gino.' Niets is zeker in dit leven, maar ik zeg: 70% kans dat ik met Gino een relatie begin. Voor de bestendigheid van onze relatie is niet veel meer nodig dan onze namen. Eigenlijk is de herenliefde de meest natuurlijke liefde: we weten wat de ander nodig heeft.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Macht

End of story

Keuzemenu