In de ontbijtzaal van in Il Sole op Piazza Vecchia in de bovenstad van Bergamo zit een Scandinavisch stel van middelbare leeftijd. Ze hebben een filmpje gevonden waarop de ober - grijs met baardje, type opgeruimde en goedaardige opa - te zien is. 'U bent beroemd,' roept de man hem na. De ober is niet onder de indruk, maar vraagt of ze het hem kunnen sturen. Als dat gebeurd is, zegt de Scandinaviër: 'Wij waren 17 jaar geleden ook in dit hotel, ik heb haar toen ten huwelijk gevraagd. Dat was eigenlijk in Verona, maar we logeerden eerst hier.' 'Was je dronken?' antwoordt de ober. Even later komt hij erachter dat het niet echt flatteus kan zijn voor de dame, die inderdaad niet moeders mooiste is, en komt schuldbewust bij de tafel staan en zegt: 'Ik maak altijd grapjes.'
Als de Scandinaviërs zijn vertrokken, komt de ober langs mijn tafel en zegt: 'Ja, en na 17 jaar komt hij hier om te scheiden.' Dit is waarom ik van obers houd: ze bedienen, maar eigenlijk maken ze de dienst uit. Mijn zus komt beneden. Ze heeft gedaan wat vrouwen doen. Onduidelijk wat, maar ze doen wat ze doen, zoals Devo zingt. Ik vertel haar de grapjes van de ober. Op de plaats van de Scandinaviërs is inmiddels een Nederlands stel gaan zitten. 'De volgende slachtoffers,' zegt ze met genoegen.
Afgelopen week in het oude stadhuis van Den Haag bij de bruiloft van een vriendin van me – ik was getuige – zou er volgens de joodse traditie een glas kapotgetrapt worden. Maar er was geen glas. ‘Didn’t you bring the glass?’ zei de dochter van de bruid streng tegen haar man. ‘I really didn’t know that I had to bring one,’ antwoordde hij, een Brit, ze wonen in Londen. We zeiden tegen elkaar dat er toch wel ergens een glas te vinden moest zijn, maar de glazen van de gemeente mochten niet worden ingezet, deelde de ambtenaar mee, die, zo had hij me van tevoren toevertrouwd, als hobby thrillers schreef à la Dan Brown; een misdaad, een kunstwerk, een sausje mysterie. ‘Then we have to use a pair of spectacles,’ zei mijn mede-getuige, een heer, een echte, van negentig jaar. Ik nam mijn bril af en zei hem graag te willen opofferen, want als je naast een echte heer zit, dan kun je niet achterblijven. ‘Get one in some shop, guys,’ zei een elegante oudere dame met een jurk als van parelmoer, oorsp
Sinds ik meedeelde dat er een nieuwe liefde in mijn leven is, buitelden sommige mensen in mijn omgeving zich over elkaar om hun bemoeizuchtige, brutale en soms ronduit onfatsoenlijke mening te geven op de, ik geef het toe, toch wat gecompliceerde situatie. Doorgaans vrouwen, maar ik bedoel daar verder niets mee, ze kunnen het waarschijnlijk niet helpen. Hoe dan ook, het was een fout om in mijn enthousiasme pril geluk te delen en gezien de reacties heb ik de betrokkenen laten weten dat ik niets meer zal zeggen over mijn liefdesleven, wat ook zal gelden voor eventuele liefdes in de toekomst. Twee dames meldden op basis van - ja wat eigenlijk, hun eigen gevoel wellicht - met zoveel woorden dat ik met niets anders meer bezig was. Zelfs als, dan bepaal ik zelf nog wel even waar ik me allemaal mee bezighoud, en is er ergens een handboek dat voorschrijft hoelang je je bezig bent met de liefde? Anderhalf uur per dag? 25 minuten? Als de kinderen naar bed zijn? Tijdgebrek is dus niet de reden d
Ja, het moest even, dit is mijn eerste dickpic, gemaakt op eerste paasdag, dus de dag waarop de heidenen de vruchtbaarheid vieren, vlakbij de Vaart in Assen voordat ik mijn familie zou ontmoeten bij de tentoonstelling van Frida Kahlo, waar veel foto’s te zien waren. Veel aandacht ook voor Mexicaanse folklore. Al sinds jaar en dag weet ik dat ik zo snel mogelijk naar Mexico moet, en zeker sinds what’s his face de Mexicaan tot Untermensch bestempelde. De zondag ervoor was ik er al even, in restaurant El Nuevo Mariachi in het zuiden van Minneapolis. Uitsluitend Mexicaanse families die gemoedelijk aan het eten waren. Overal afbeeldingen van romantische folklore die net geen kitsch waren, een zanger (zie het filmpje hieronder) met een applausband. De muziek stond keihard, iets waar ik niet zo goed tegen kan in restaurants, maar ik was volmaakt gelukkig. De rest kan alleen worden geopenbaard in een gedicht, een geheim agent kan niet overal zijn informatie delen. Na Kahlo liepen we over de
Reacties
Een reactie posten