Uitje

Een tijdje geleden had ik het met mijn moeder over mijn begrafenis. Ze spreekt erover als over de planning van een uitje, wat ik even toepasselijk als prettig vind. De dood als een uitje. Een vriend zei lang geleden tegen me: 'Als jij over de dood spreekt, dan begin je op te leven.' En zo is het, de gedachte aan de dood zorgt voor plezier in het leven. Wellicht een gevolg van naast de begraafplaats te zijn opgegroeid; de dood als mooie jeugdherinnering. Vanochtend vertelde mijn neef dat zijn dochter goth is geworden. Uitstekend! Toen ze jonger was, vroeg hij haar er al om om als Wednesday in bed te gaan liggen. Een goede familie kortom. Binnenkort wil ik tussen de bedrijven door mijn wensen vastleggen. Aangezien ik kies voor de crematie krijg ik helaas geen koets. (Ik wil een koets!) Nu moet dat met mijn trouwerij deo volente, maar in een koets wil ik eigenlijk  dood liggen en dat kun je moeilijk van je levensgezellin vragen. Het goede nieuws is dat ik the Bloodhound Gang kan laten draaien als de vlammen hun werk doen.