Gevonden voorwerpen


Gisteren was ik bij de fototentoonstelling van Willem Frederik Hermans in het Fotomuseum in Den Haag. Klein maar toch de moeite waard. Ik ken de foto's uit Koningin Eenoog en zou willen beweren dat Hermans niet alleen een van de belangrijkste Nederlandse schrijvers uit de twintigste eeuw is, maar ook de interessantste Nederlandse fotograaf uit die periode. Veel fotografen zijn toch poseurs en daar heeft Hermans helemaal geen last van. Hieronder een citaat dat mij op het lijf is geschreven - als dichter en ook als de maker van snapshots voor vrienden en familie.

Maar nu even dat verloren voorwerp dat Hermans noemt. De meesten verhouden zich tot de romantische liefde als tot het verloren voorwerp - ook ik op zwakke momenten -, waarmee ze in feite zélf tot verloren voorwerp verworden. Het is echter zaak jezelf als gevonden voorwerp te beschouwen. Dat gebeurt niet in een handomdraai, maar om het te realiseren is dat je leert om te doen alsof je over de gevonden voorwerpen gaat, dat je daar achter de balie staat, dat je in wezen álle gevonden voorwerpen belichaamt. De rest volgt vanzelf.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Macht

End of story

Keuzemenu