Giuseppina



Gisteren bij de bushalte in Racalmuto voor de laatste bus terug naar Agrigento (13.40u) kwam een vrouw naast me zitten die zich bekendmaakte als Giuseppina. 'Dus zoals Josephine Baker, ' zei ze 'maar ik ben niet zo mooi.' Ze maakte een paar snelle bewegingen waarmee ze zich leek op te vouwen. Daarop vroeg Giuseppina wat ik van Sicilië vond. Nadat ik mijn enthousiasme had geuit zei ze: 'Het is moeilijk.' Daarop bood ze haar huis aan, waaraan ze toevoegde: 'Ik doe dat niet bij willekeurige mensen, hoor, ik ga af op wat ik bij mensen voel.' Ik begon een beetje schaapachtig te kijken om vervolgens naar mijn schoenen te staren. Met veel moeite - van mijn en van haar kant - wisselden we nummers uit.

In de bus had ik een telefoongesprek met een vriend en vlak voordat we bij Agrigento aankwamen - Giuseppina had een rood hoedje opgezet - gaf ze me een roze aansteker met 'I love Palermo' erop. Eerder had ze aangegeven dat Palermo een plekje in haar hart had. Hiermee gaf ze dus in feite haar hart. Niet binnenkort, maar er komt een dag dat ik weer in Racalmuto ben en aan Giuseppina zal schrijven: 'Trek je mooiste kleren aan, we gaan uit vanavond. Liefs, J.' En als het er onverhoopt niet van komt, dan zal ik met Giuseppina door een lusthof schrijden als we het aardse met het hemelse hebben moeten verruilen. Dan is helemaal niets moeilijk meer.

Reacties

Populaire posts van deze blog

End of story

Macht

Perspectief