Dichtung und Wahrheit

Begin deze maand speechte ik zoals hier aangekondigd bij een huwelijk van een vriendin. Na het hoofdgerecht in een zaal van de deftige sociëteit De Witte en ik me moed had ingedronken nam ik het woord en diste de bruidegom vanwege het ontbreken van de datum op de uitnodiging. Een freudiaanse vergissing, zo suggereerde ik. Op dat gegeven borduurde ik feestelijk door. Vervolgens gaf ik er een positieve slinger aan, want een speech bij een huwelijk is geen roast van de bruidegom, al zou het een mooie traditie kunnen worden, zeker gezien de huidige tijden. Hoewel, de roast heeft ook iets toxic; is het niet een koning gegeven om zich de waarheid te laten vertellen door een nar? Het zijn wel verstandige koningen die de grappen, de waarheid, willen horen, althans als ze hun macht willen behouden kan het van levensbelang zijn. Ook in een minder machtige positie moet u zich afvragen: wie is mijn nar? Wellicht bent u zelf iemands nar? Echtelieden zijn soms elkaars nar. En wie ben jij dan wel? Ik? Een zot die af en toe een narrenpak aantrekt, opdat men hem kan vatten, maar vooral ben ik bij gebrek aan beter de nar van mezelf. 

Enfin, voordat het uit de hand loopt, later hoorde ik dat mijn vriendin verantwoordelijk was geweest voor de uitnodiging. (Hij had hem wel gecheckt.) Een misvatting, een vergissing van mijn kant, een freudiaanse vergissing wellicht? De ene vergissing die de andere had uitgelokt; binnen de kortste keren ontstaat chaos, en ik sluit dan ook niet uit dat deze wereld uit een vergissing is ontstaan, per ongeluk, zoals sommige kinderen hier als ‘ongelukje’ terechtkomen – per ongeluk, hoe terecht! Wat de speech betreft, Mark Twain merkte zoals bekend op: ‘Never let the truth get in the way of good story.’ Afgezien daarvan, dat niemand protesteerde – inclusief de bruidegom – zegt niet alles, maar het is niet uitgesloten dat ik absusievelijk de waarheid sprak. Kan de waarheid kan niet anders dan per abuis worden meegedeeld? Het is niet ondenkbaar dat de vergissing onze waarheid ís. Zijn wij niet allen noodgewongen…dichters? Of probeer ik nu slechts recht te praten wat krom is? Voilá, weer een vergissing. Leven: tasten in het duister, chaos, misvattingen en misverstand. Een liefdevol huwelijk: een baken van licht.