Zeldzaam

Gisteravond in Bibelot in Dordrecht voor de show van Hang Youth. Het Energiehuis is leuk, maar elke keer als ik er ben, herinner ik me de oude Bibelot in het centrum, net als Paradiso een voormalige kerk, waar we eens backstage bij The Travoltas verzeild raakten. Zo'n kerk geeft toch even een andere energie aan de rock&roll. Hoe dan ook, aangenaam verrast door het voorprogramma, een groep rappers met een voorman in ontbloot bovenlijf en een roze bivakmuts. Het bleek om Zeldzaam te gaan, met geestige lyrics voor zover ik kon horen. En zie de clip hieronder, lang geleden dat ik door rap werd ontroerd: '1-2-3, nobody like me, 4-5-6, dress to impress, 7-8-9, waar is je chain gebleven? 10-11-12, maanden in een jaar.' Poëzie is eenvoudig.

Over ontroering gesproken, in een eerdere blog schreef ik al over Hang Youth en zette kanttekeningen bij uitlatingen van de zanger. Inmiddels wat meer beluisterd. De maatschappijkritiek komt me over als al te eendimensionaal, te populistisch, het is me misschien ook te soft en niet geestig genoeg. Maar toch, er is de energie, de interactie met het publiek was heel vermakelijk, en er was opeens...ontroering, bij het nummer 'Alles moet beter', wat me ook lang niet is overkomen bij punk:

Omaima werkt zich dood in de bouw
Wesley in de zorg
Els bezorgt eten
En die heb het niet veel breder
En deze is voor Destiny
Deze is voor Jason
We zijn jullie niet vergeten

Volgens mij hart en ziel van punk, hiphop, alle muziek van outsiders, misfits: vermalen worden of geen aansluiting vinden in wat de maatschappij wordt genoemd, lost on da sea, maar we zitten in hetzelfde schuitje en dan te horen dat we niet worden vergeten biedt troost. Christelijk in feite, maar ook niet-gelovigen hebben behoefte aan troost voor het lijden op deze aarde, al dan niet aangedaan door maatschappij en politiek. In wezen komen beide overtuigingen aangaande dit punt zelfs op hetzelfde neer. Het essentiële verschil zit hem natuurlijk in moment en wijze van terugbetaling.





Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Macht

Afbeelding
Sinds ik meedeelde dat er een nieuwe liefde in mijn leven is, buitelden sommige mensen in mijn omgeving zich over elkaar om hun bemoeizuchtige, brutale en soms ronduit onfatsoenlijke mening te geven op de, ik geef het toe, toch wat gecompliceerde situatie. Doorgaans vrouwen, maar ik bedoel daar verder niets mee, ze kunnen het waarschijnlijk niet helpen. Hoe dan ook, het was een fout om in mijn enthousiasme pril geluk te delen en gezien de reacties heb ik de betrokkenen laten weten dat ik niets meer zal zeggen over mijn liefdesleven, wat ook zal gelden voor eventuele liefdes in de toekomst.  Twee dames meldden op basis van - ja wat eigenlijk, hun eigen gevoel wellicht - met zoveel woorden dat ik met niets anders meer bezig was. Zelfs als, dan bepaal ik zelf nog wel even waar ik me allemaal mee bezighoud, en is er ergens een handboek dat voorschrijft hoelang je je bezig bent met de liefde? Anderhalf uur per dag? 25 minuten? Als de kinderen naar bed zijn? Tijdgebrek is dus niet de reden d
Read more »

End of story

Afbeelding
Onlangs kwam mijn lieve zus even boven bij me om een ovenschaal af te geven. ‘Ik heb al je blogjes met plezier gelezen,’ zei ze bij de deur, ‘maar die laatste, die is bij ons rondgegaan, daar wilden we het nog met je over hebben.’ Daar sta je dan: de schrijver die aanklaagt als aangeklaagde, de ovenschaal klaar om in de oven geschoven te worden, met het zwaard van Damocles boven je hoofd, en toch een beetje in je ijdelheid gestreeld omdat mensen, ook al komen ze uit je omgeving, zich iets aantrekken van wat je schrijft, al is plezier natuurlijk beter. ‘Het is zo zonde dat het daar eindigt,’ en ze pakte haar telefoon erbij, ‘en dan met zo'n doodshoofd.’ Ze liet me het Mexicaanse masker zien. Ik houd van doodshoofden en maskers, ook van Mexico, al ben ik er nooit geweest, maar die smaak is niet universeel. Ik verdedigde me door te zeggen dat ik met een hart in mijn handen aankwam en dat sommigen het pakten, op de grond gooiden en vertrapten. Dat is me al zo vaak overkomen, door het l
Read more »

Keuzemenu

Afbeelding
'Toen De Balie een avond over polyamorie organiseerde, zat de zaal vol,' stond in een artikeltje in PS van de Week  (1 oktober 2022) over het fenomeen dat vooral zou opduiken onder 'grootstedelingen tussen de 26 en 30'. Niet verwonderlijk, die generatie is nogal op zichzelf gericht, is mijn indruk, het gaat altijd over henzelf, en polyamorie is niet zozeer een uiting van meer liefde beschikbaar te hebben voor de ander, als wel meer liefde voor zichzelf te zoeken. De snoepwinkel, maar alles op en top functioneel: een om de huur mee te delen, de ander voor de seks na een middagje squashen, en de laatste voor 'het goede gesprek' en de tedere kussen op z'n tijd. Er wordt geworsteld met openheid over deze organisatie -  gepaster dan voorkeur - want is het wel maatschappelijk geaccepteerd? Ik ben geen conservatief, God bewaar me, idealiter zou polyamorie in de wet verankerd moeten kunnen worden door middel van polygamie. Zoals in Senegal, met het verschil dat vrou
Read more »